Een touretappe zonder spektakel

Het peloton rijdt in de Tour van 2014 door het departement van de Vaucluse als verslaggever Michel Wuyts plotseling lyrisch wordt over de toeristische trekpleister, het bergdorpje Gordes, een soort Valkenburg in de Provence. “Niet minder dan 6 restaurants die in de nieuwe Michelingids worden vermeld”. De Cauwer, een stuk nuchterder: “Ja dat hebben wij in Vlaanderen ook. Ik heb gehoord dat "Hertog Jan" (Brugge) weer open gaat”.

Hoe houd ik mijn kijkers bij de les?

Enfin, de koers kabbelt zonder enig noemenswaardig spektakel verder en de heren verslaggevers keuvelen ook nog wat door. Er zijn zelfs momenten dat het wielrennen even ter sprake komt, al geeft de koers daar vandaag absoluut geen aanleiding voor. Het is een van die saaie tussen-etappes tussen Alpen en Pyreneeën. Maar plotseling, na pakweg 10 minuten begint Wuyts opnieuw te zeveren over Gordes: “Zie je nou wel, Gordes! Het ligt feitelijk boven op een groot rotsblok”. De Cauwer (wil toch altijd het laatste woord hebben) kort en gevat: “Ja dat wél”.

Overigens, het plaatje van de Muppets hierboven is plagend bedoeld. Net als vele andere Nederlanderse wielerfans, prefereer ook ik het commentaar van Sporza boven dat van de NOS.

Ik heb met u te doen

Omdat een onweerskern deze middag net boven onze contreien bleef hangen en de Tour vandaag niet kon boeien, even doorgezapt naar het tweede kanaal van de VRT. Daar was op dat moment een documentaire bezig over een legendarische schaaktweekamp in 1985 tussen Garry Kasparov en Anatoly Karpov. Kasparov werd uiteindelijk als 22-jarige de jongste wereldkampioen schaken ooit. En wat me het meest frappeerde was de felicitatie na afloop van de match door grootmeester Petrosjan: “Ik heb met u te doen. Want u had vandaag de mooiste dag uit uw leven”. Hoe bedenk je het?

Wie nog enige rake uitspraken van en over sporters wil lezen, raad ik aan eens te kijken bij "Het sportjaar 2013 in citaten".

Uiteindelijk toch een bloedstollende finale

Maar eerlijk is eerlijk, uiteindelijk was het slot van de touretappe toch nog bloedstollend. Er waren twee coureurs (de Nieuw-Zeelander Jack Bauer en de Zwitser Martin Elmiger) die de etappe toch nog enige kleur wisten te geven, maar die na een vlucht van meer dan 200 kilometer letterlijk in de laatste 100 meter (!) werden ingerekend. De Noor Kristoff ging uiteindelijk met de eer strijken.