Eerlijk is eerlijk, er stond eerst “Fietsers en boeren, elkaars natuurlijke vijanden”, maar dat kon ik gelukkig nog bijtijds inslikken. Vanwaar die afkeer van boeren bij deze fietser?
Vanmorgen begon mijn ritje met de beklimming vanuit Voeren via Veurs richting Rode Bos. Al van ver zag ik een gigantische walm rook over de weg hangen, althans dat dacht ik. Maar uiteindelijk bleek het een fruitteler te zijn, die zijn bijna plukklare appeloogst nog gauw even op een lading gif trakteerde. Ik mag tenminste aannemen dat hij na de overvloedige regenval van de afgelopen dagen, zijn boomgaard niet met water aan het besprenkelen was.
Er stond vanmorgen behoorlijk wat wind, hij kwam op dat moment van de verkeerde kant, dus als fietser kreeg ik ongewild de volle lading gif over me heen.
Een boer had er zijn meidoornhagen net machinaal gesnoeid. Niet alleen is de rijbaan dan bezaaid met doornen waartegen zelfs de flink geprofileerde banden van mijn mountainbike niet bestand zijn, het is ook absoluut géén gezicht. Wat dat betreft heb ik boeren al meermaals als natuurbarbaren betiteld. De aanblik van de toegetakelde hagen roept bij mij altijd iets op van massaal afgerukte ledematen op een slagveld. Per slot van rekening zijn we toch allemaal levende materie, nietwaar.
Het leven is nu eenmaal niet zonder risico's
Goed bekend met de omgeving ter plekke, besloot ik daarom om een sluiproute te volgen die enkele honderden meters voor het slachthuis naar links afdaalt. Gezien het slechte wegdek daar, liep ik opnieuw het risico op een lekke band. Maar goed, het leven is niet zonder risico en de goden waren mij opnieuw gunstig gezind vandaag. En op die manier had ik de kadaverlucht bij Aubel vermeden en kon ik mijn weg vervolgen richting La Clouse.
Maar ik bevond mij nauwelijks op de route naar La Clouse, of ik ontwaarde in de verte een donkerblauwe vrachtwagen met grijparm. Er bestond bij mij geen enkele twijfel, de betrokken vrachtwagens herken ik zelfs geblindeerd op een afstand van 10 kilometer. Het zijn de wagens van de firma Rendac die de kadavers bij de boeren in de omgeving ophalen en die ook een misselijk makende lucht verspreiden. Maar zoals gezegd, de goden waren met mij vandaag. Waar de wagen halt hield om een dood schaap op te takelen, stond de wind haaks op de rijrichting. Maar het is ook al eens anders geweest.
De boer houdt geen rekening met de recreant
Uiteraard kan ik de boeren niet de kadaverlucht van het slachthuis en de firma Rendac aanrekenen, maar de kritiek op sproeiende fruittelers en toegetakelde meidoornhagen, houd ik overeind. Men houdt absoluut geen rekening met de recreant.
Waarom deze fietsende natuurliefhebber niets met boeren heeft
Het spreekwoord luidt “Wiens brood men eet, diens woord men spreekt”. Toch wil ik als fietser en kleinzoon van een Waalse keuterboer (zie mijn bijdrage "Loop naar de duivel") die spreuk enigszins nuanceren. Ik heb niet zoveel op met de boerenstand anno 2014. Ik zal mijn antipathie duidelijk maken aan de hand van een aantal voorvallen dat ik tijdens mijn fietstochten regelmatig meemaak.Fietsen in de natuur niet per definitie gezond
Al eerder heb ik op dit blog opgemerkt dat ik eigenlijk meer natuurliefhebber dan fietser ben. Mijn fietstochten zullen zich dan ook altijd ver van drukke verkeerswegen en stedelijke gebieden voltrekken.Vanmorgen begon mijn ritje met de beklimming vanuit Voeren via Veurs richting Rode Bos. Al van ver zag ik een gigantische walm rook over de weg hangen, althans dat dacht ik. Maar uiteindelijk bleek het een fruitteler te zijn, die zijn bijna plukklare appeloogst nog gauw even op een lading gif trakteerde. Ik mag tenminste aannemen dat hij na de overvloedige regenval van de afgelopen dagen, zijn boomgaard niet met water aan het besprenkelen was.
Er stond vanmorgen behoorlijk wat wind, hij kwam op dat moment van de verkeerde kant, dus als fietser kreeg ik ongewild de volle lading gif over me heen.
Sommige boeren zijn natuurbarbaren
Ik vervolgde mijn tocht via het landelijk gelegen Remersdaal en via het bosrijke gebied van Teuven belandde ik in Sippenaken. Van daaruit koos ik de richting van Hombourg. Maar op dat deel van het traject had ik meteen mijn tweede negatieve ervaring van die dag.Een boer had er zijn meidoornhagen net machinaal gesnoeid. Niet alleen is de rijbaan dan bezaaid met doornen waartegen zelfs de flink geprofileerde banden van mijn mountainbike niet bestand zijn, het is ook absoluut géén gezicht. Wat dat betreft heb ik boeren al meermaals als natuurbarbaren betiteld. De aanblik van de toegetakelde hagen roept bij mij altijd iets op van massaal afgerukte ledematen op een slagveld. Per slot van rekening zijn we toch allemaal levende materie, nietwaar.
Een lekke band bleef me bespaard
Gelukkig bleef mij een lekke band bespaard en kon ik mijn tocht vervolgen. Bij de kerk van Remersdaal weer links naar boven richting Mabrouck en Aubel. Maar zoals al gezegd, de wind stond verkeerd en ik kon het niet opbrengen om langs het slachthuis in Aubel te fietsen. Zelfs bij windstil weer krijg ik op die plek spontane braakneigingen, niet alleen van de penetrante kadaverlucht die daar vrijwel altijd hangt, maar ook van de bloederige taferelen van slachtafval dat zich via een transportband van tweehoog in klaarstaande vrachtwagens stort.Het leven is nu eenmaal niet zonder risico's
Goed bekend met de omgeving ter plekke, besloot ik daarom om een sluiproute te volgen die enkele honderden meters voor het slachthuis naar links afdaalt. Gezien het slechte wegdek daar, liep ik opnieuw het risico op een lekke band. Maar goed, het leven is niet zonder risico en de goden waren mij opnieuw gunstig gezind vandaag. En op die manier had ik de kadaverlucht bij Aubel vermeden en kon ik mijn weg vervolgen richting La Clouse.
Niet alle onheil mag je boeren aanrekenen
Maar ik bevond mij nauwelijks op de route naar La Clouse, of ik ontwaarde in de verte een donkerblauwe vrachtwagen met grijparm. Er bestond bij mij geen enkele twijfel, de betrokken vrachtwagens herken ik zelfs geblindeerd op een afstand van 10 kilometer. Het zijn de wagens van de firma Rendac die de kadavers bij de boeren in de omgeving ophalen en die ook een misselijk makende lucht verspreiden. Maar zoals gezegd, de goden waren met mij vandaag. Waar de wagen halt hield om een dood schaap op te takelen, stond de wind haaks op de rijrichting. Maar het is ook al eens anders geweest.
De boer houdt geen rekening met de recreant
Uiteraard kan ik de boeren niet de kadaverlucht van het slachthuis en de firma Rendac aanrekenen, maar de kritiek op sproeiende fruittelers en toegetakelde meidoornhagen, houd ik overeind. Men houdt absoluut geen rekening met de recreant.
Reacties
Een reactie posten