Fietsers met baard, ik moet ze niet

Als ik mijn fietscollega’s niet kan bijhouden, ben ik al gauw geneigd de schuld te zoeken bij een paar neusharen die verkeerd liggen. En vraagt de kapper “hoe ik het wil hebben”, dan is steevast mijn antwoord “zo aerodynamisch mogelijk”. Toch verschijnen er steeds meer fietsers met baard in het peloton. Ik moet ze niet.

Professionele fietser verkiest Limburg als woonomgeving 

Tijdens mijn fietstocht vanmorgen, kruiste ik het pad van twee Belkinfietsers. Niet zo ongewoon natuurlijk, want er zijn nogal wat professionele fietsers van naam met een permanente verblijfplaats in Maastricht en omgeving. En dan denk ik om te beginnen natuurlijk aan onze regionale trots Tom Dumoulin.

Ik kan het niet goed verklaren, maar je ziet aan die fietsers meteen dat het geen gewone recreanten zijn. Niet alleen is hun tempo navenant, ook hun hele voorkomen straalt uit dat ze de wielersport voor hun beroep beoefenen.

Baard moet voorbehouden blijven aan Laurens ten Dam

Een van beide mannen had zo’n trendy Conchita-baardje. Maar het was niet Laurens ten Dam, want die herken je al van ver met zijn verwilderde kluizenaarsblik. Erg verwarrend allemaal want naar ik meen, had na Bradley Wiggins ook fietscollega Lars Boom zich onlangs zo’n baardje aangemeten. Je wil toch graag weten met wie je van doen hebt, maar op deze manier wordt het ons wel erg moeilijk gemaakt.

Bij gladgeschoren kuiten hoort geen baard

Eigenlijk ben ik van mening dat de fietsbaard voorbehouden moet blijven aan Laurens ten Dam. Lang voor dat die modetrend inzette, was hij immers al met baard getooid. Anders gezegd, het boeit me niet hoe men erbij loopt op songfestivals en Amsterdamse grachtenboten, maar in het peloton moeten ze wegblijven.

Wel gladgeschoren kuiten om enkele seconden tijdwinst te boeken, maar hun kin scheren ho maar!